….તું લાગે પરમ કૃપાળુ

તારી આંખે દુનિયા હું મન ભરી  ને માણું

વ્હાલમાં તરબતર તું લાગે  પરમ કૃપાળુ

 

તું જ વિધાતા , તું જ અન્નદાતા

ઝીણું    તું  કાંતે   મારું   જીવન

જરીક  જ્યાં  હું   સરકું  ત્યાં તો

સરકે         તારું       ત્રિભુવન

 

જરીક  સરકી  તને  હું વ્હાલ ભરી પંપાળું

વ્હાલમાં તરબતર તું લાગે  પરમ કૃપાળુ

 

તું જ અંધારું , તું જઅજવાળું

શ્વાસની  સરગમ  તારે હવાલે

પંખી ના ટહૂકા, ફૂલની ફોરમ

મારું  અંગે    અંગ     સજાવે

 

તારી પાંખે હું ઉડું ને ગગન લાગે નિરાળું

વ્હાલમાં તરબતર તું લાગે  પરમ કૃપાળુ

 

તું જ મંજીરા , તું જ તંબુરા

મારામાં    ગુંજે   બુલબુલ

પરોઢે   ગીત મધુરા  ગાઈ

મારામાં   રહેતી   મશગૂલ

 

હરઘડી તને લાગે કે મને તું કેમ સંભાળું

વ્હાલમાં તરબતર તું લાગે  પરમ કૃપાળુ

 

– અમિત ત્રિવેદી

કેસૂડાના રંગ ભરી…..

કેસૂડાના રંગ ભરી, સપનાનો સંગ કરી  આવ્યો  પવન
સાંવરિયો નેહ ભરી,ઘરનું સરનામું લખી લાવ્યો  પવન

સર સર સરતો સમીરા ,
ફર ફર ફરતી ફોરમ
રંગ રંગ મ્હોર્યો ઊમંગ,
બારસાખે બાંધીને  તોરણ

હૈયામાં ગીત  ભરી, કોકિલ  કંઠ   બની  આવ્યો  પવન
સોનેરી રંગ ભરી સાંવરનું  નામ  લખી  લાવ્યો  પવન

ધોમ  ધોમ વૈશાખી તાપનો ,
અગન  ઠારતો  પવન
અષાઢી   મેઘલી   રાતે,
રોમ રોમ  છલકે મધુવન

મખમલિયા  સપના, મનગમતા ઠામે દોરી  લાવ્યો પવન
ખાલીખમ આંખોમાં, રેશમિયું અજવાળું લઇ આવ્યો  પવન

– અમિત ત્રિવેદી

અમે વડોદરાના રહેવાસી …..

અમે વડોદરાના રહેવાસી …..

અમે  વડોદરાના  રહેવાસી,અમે  વડનગરીના રહેવાસી

એક    બીજાને  કેમ   છો  પૂછી   હસ્તો   રમતો  માણસ
સયાજીરાવનો   વારસ  થઈને   વટથી   ફરતો માણસ

સાત   સાત  સૂરો    લઇને   મધ્યે   ઘૂઘવે    સૂરસાગર
નોરતામાં     જોબન    ઘૂમે     પગમાં    પ્હેરી    ઝાંઝર

એક   એકથી   સવાયો   થઇને  ડગલું   ભરતો   માણસ
એકેક   ઘરમાં   આશની   વાટે    દીવો   કરતો   માણસ

ધોમ  ધખતા  વૈશાખ  મહીં   આ   બળબળતો   માણસ
એકબીજાનો   છાંયો  થાવા   વડલો    બનતો    માણસ

સત્યમ     શિવમ  સુન્દરમથી     ગુંજે    ઘુંમટ     ગોળ
સગપણ   સઘળાં   ભેગા    થઈને   થાતાં    ઓળઘોળ

– અમિત ત્રિવેદી

<!–[if gte mso 9]> Normal 0 false false false EN-US X-NONE GU MicrosoftInternetExplorer4 <![endif]–><!–[if gte mso 9]> <![endif]–> <!–[endif]–>

અમે વડોદરાના રહેવાસી …..

અમે વડોદરાના રહેવાસી

અમે વડનગરીના રહેવાસી

હેલ્લો વડોદરા ! કેમ છો વડોદરા ?

એક બીજાને કેમ છો પૂછી ફરતો હરતો માણસ

સયાજીરાવનો વારસ થઈને વટથી ફરતો માણસ

સાત સાત સૂરો લઇને મધ્યે ઘૂઘવે સૂરસાગર
નોરતામાં જોબન ઘૂમે પગમાં પ્હેરી ઝાંઝર

એક એકથી સવાયો થઇને ડગલું ભરતો માણસ
એકેક ઘરમાં આશની વાટે દીવો કરતો માણસ

વૈશાખી બપ્પોરે આભથી ઝરતો બળબળતો અંગાર

એકબીજાનો  છાંયો  થાવા  વડ  થઇ  કરતો ટંકાર

સત્યમ શિવમ સુન્દરમ નાદથી ગુંજે ઘુમ્મટ ગોળ
સગપણ સઘળાં ભેગા થઈને થાતાં ઓળઘોળ

– અમિત ત્રિવેદી

શરમાઇ છે

આજ અવસર છે અનેરો દાદાને દરબારે
ખુદ  યમરાજે   હોઠે   ધરી  છે    શરણાઇ

મારી   દીકરીની   શરણાયું  વાગીને
મારી લાડલી જુઓને કેવી છે શરમાઇ

મારી ખોવાયેલી દીકરીની આંગણી પકડી
હરિએ     વરસાવી    છે     દેવતાઇ    મ્હેર

અવસરો  તો   રૂડાં  અહીં   કે   તહી
પણ  જુઓને  એમાં  કેટલો  છે  ફેર

રેશમી  આ  જીવતરનું પાનેતર ઓઢી
લાડલી  જુઓને   કેવીક    છે  મલકાઇ

ડૂબતી આંખોને હવે  પાંપણના ફાફાં
પછી અવકાશમાં  ડૂબતુ  મારું  મન

કોઇ આવી પૂછે તો એને  હું  કહું
કેવાં રે  મેં  એનાં કર્યાં છે જતન

મારાં રૂંવે રૂંવે  પગટયા  દીવા  અખંડ
મારી ભીતરે વાગી  છે ઝીણી શરણાઇ

–  અમિત ત્રિવેદી

નોંધ  : ખૂબ જ નાની વયે વિદાય થયેલી   સ્વ. રાજીને અંજલિ  આપતું આ ગીત

મા ના આશિષ

મા ના આશિષ

ન   ભાસે   તને   દૂરનું    કદી   કોઇ   ઘોર   અંધકારે
તારલિયા    નભના   હંકારે   તારી    નૈયા   મઝધારે

તારાં   સપનાઓને  ઉઠાવે  સૃષ્ટિના  સઘળાં  પવન,
તું  ઉઠે, ઉડે,  અને   વિહરે બસ  એ જ   મારું   સ્તવન

તું  જ  તારો પથિક છે  જાણી, લઇ  લે તું આત્મશરણ,
પરમ શાંતિ,પરમ  સત્ય,  પરમ આનંદ આત્મશરણ

મૌન  વૃક્ષ   પર   ફૂલો  ખીલી ગાય છે મધુર  સંગીત,
કદીક  તું   પણ   મૌન  ધરી  ગા  જે  જીવન  સંગીત

હુંફાળા  હાથેથી   સતત  રમી   છું  તારા  અધરોથી,
સદા  વહે   સુંદર   દિવ્ય  પ્રાર્થના  તારા  અધરોથી

–  અમિત ત્રિવેદી

નવકાર મંત્ર

બોલીએ   નમો  મહાવીર , બોલીએ નમો ત્રિશલા નંદા
વંદન   કરીએ  મહાપ્રભુને   ,  નિરખી   નિમઁલ આંખોમાં

વંદન    કરીએ     અરિહંતને  ,   ૐ   નમો    અરિહંતાણં
ધ્યાન   ધરી   સિધ્ધ   ભગવંતોનુ  ,  ૐ  નમો સિધ્ધાણં

મન  સ્મરીલે  આચાયૅ દેવોને ,  ૐ  નમો  આયરિયાણં
વંદન    ઉપાધ્યાય   દેવોને  ,  ૐ   નમો   ઉવજ્ઝાયણં

તમે   અમારા   તારણહારા    ગાઇએ    તવ   ગુણગાન
વંદન  સઘળા  સાધુજનોને  ,  નમો  લોએ  સવ્વસાહૂણં
રોમ  રોમમાં  પુલકિત  થઇને   પંચ દેવને  નમન કરો
પળે   પળે   સૌ  જપતા  રહીએ ,  અસો પંચ  નમુક્કારો

દૂર   થશે  સઘળા  પાપો , નિત્ય    હૈયે   નવકાર  ગણો
અર્થ એનો સૌ સહુ  સમજી લઇએ , સવ્વપાવપ્પણાસણૉ

મંત્ર એક નવકાર જગતમાં સર્વ મંગળોમાં અતિ મંગળ
મંગલાણં    ચ    સવ્વેસિં  ,   પઢમં      હવઇ    મંગલમ્

                                                             –  અમિત ત્રિવેદી

દરિયા જેવો દરિયો છલકે …..

દરિયા જેવો દરિયો છલકે એવી વાત કહ્યી છે તે
રોમે રોમે વ્હાલમ મલકે એવી વાત કહ્યી  છે  તે

શબ્દો લઈ લખવા બેસુ તો
        વાત વહે ખળખળ
અમથી અમથી બેસી રહું તો
        આંખ્યુંમાં જળજળ

અરીસામાં  ચહેરો  અટકે એવી વાત કહ્યી   છે  તે
દરિયા જેવો દરિયો છલકે એવી વાત કહ્યી છે તે

        શમણાઓનું રેશમ છે
                તું મુજ અંગ પર બિરાજ
        હૈયું ઝંખે હૂંફ તો
                વહાલમ    રાજાધિરાજ

હોઠેથી   ટહુકો  છટકે  એવી  વાત   કહ્યી  છે  તે
દરિયા જેવો દરિયો છલકે એવી વાત કહ્યી છે તે 

                                                   – અમિત ત્રિવેદી

રાધા

રાધાને એક દિવસ સપનું આવ્યું  કે મારો માધવ  રિસાયો
ભયભીત થઇ  રાધાને લાગ્યું કે  સોનેરી  માળો  વિખાયો

હું તો અમથી ટોકતી‘તી શ્યામ
ગોપીઓની કયાં છું હું  વેરી ?

એતો યમુનાના  વહેણમાં ને
ગોકુળની હવામાં ઊઠી લ્હેરી

શ્યામ, ભલે તમે  વૃંદાવનમાં મનફાવે  તેમ આવો ને  જાવો
શ્યામ  મારા  છે એનો ક્યાં હું  કરું  છું સાવ  પોકળ  દાવો?

એમાં શું  વાંક તારો ?
ગોપીઓ ટોળે થૈ લે છે ઓવારણા

મોરપીંછના હળવે ટકોરે
ગોપીઓ  ખોલે  છે બંધ  બારણા

રાધા હવે આંખ નહીં મીંચે, એને મળ્યો છે,  માધવ  હુંફાળો
અધરાતે   મધરાતે   હૈયાને   અકળાવે    માધવ    રૂપાળો

– અમિત ત્રિવેદી

નેણથી ઉતરી સપનું…..

નેણથી ઉતરી સપનું આજે ગામને પાદર આવ્યું
ગામને  પાદર  ઉડતી ધૂળે  ધમધમે ગામ આખું

ફાટ ફાટ હૈયામાં મારા
રણકે તારું નામ

અમથી અમથી ઉંબર ઘસું
લઈને તારું નામ

સેંથીમાં  ભરશું  સિંદુરને  ખુલશે  કેડીઓ નોખી
પાનેતરને  પાલવડે અમે ભરશું ભાત અનોખી

શબ્દોની વણઝાર લઈને
આવજો વ્હેલા વાલમજી

નજરોના શણગાર લઈને
આવજો વ્હેલા વાલમજી

હાથમાં બાંધી મીંઢળ એમાં ભરશું અમરત મીઠાં
વાલમજીને  ખોબે  ખોબે  દઇશું   અમરત  મીઠાં.

– અમિત ત્રિવેદી

ગુલમહોર

ચાલ વસંતમાં ગુલમહોર થઈએ
ટહુકા ભીની  સાંજે  મોર  થઈએ

જો   રિસામણાં  હોય  કદીક તો
માયા   આખી   હાલક   ડોલક

કરી મનામણાં મોરના ટહુકે,
આપણ બેઉ મલ્લક મલ્લક
આપણ બેઉ અલ્લડ જોડી ,
સાત સૂરે હલ્લક હલ્લક

આપણ બન્ને અડખે પડખે
ચાલ મોસમ છલકાવી દઈએ
આંખથી વરસી મબલખ અમી
એક બીજાના દર્પણ થઈએ

ઝીણી ઝીણી શરણાઈ વાગે
બેઉ હૈંયા થન્નક થન્નક

ચાલ વસંતમાં ગુલમહોર થઈએ
ટહુકા ભીની સાંજે મોર થઈએ